artykuł hasłowy: udręczyć, udrączyć
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) 1. |
| Definicja | 'sprawić, zadać komuś cierpienia fizyczne lub moralne, umęczyć, dokuczyć, zgnębić, dolorem alicui afferre, premere, vexare, fessum reddere': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Vdrøczil iesm se (afflictus sum, Puł: vdrøczon yesm) |
| Przykład w transkrypcji | Udręczył jeśm sie (afflictus sum, Puł: udręczon jeśm) |
| Lokalizacja | Fl 37, 8. |