artykuł hasłowy: oniemiały, omieniały
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'ochrypły, zachrypnięty, pozbawiony głosu, raucus, asper, voce carens': |
| Gramatyka | przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Vsilowal iesm wolaiøcz, onemale vczinili se sø dzøsla moia (laboravi clamans, raucae factae sunt fauces meae, Puł: pomylklo iest gardlo moye, GlWroc 37v: onemale... czelusczy) |
| Przykład w transkrypcji | Usiłował jeśm wołając, oniemiałe uczyniły sie są dziąsła moja (laboravi clamans, raucae factae sunt fauces meae, Puł: pomilkło jest gardło moje, GlWroc 37v: oniemiałe... czeluści) |
| Lokalizacja | Fl 68, 4. |