artykuł hasłowy: (S) (ortylować) ortelować
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'rozsądzać, wydawać wyrok, tu o Bogu, diiudicare, sententiam dicere, hic de Deo': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Tercio iudex eternus culpas ponderatas sententiabit vlg. orthelowal bandz<ie>, cum diceret: Discedite a me maledicti in ignem eternum (Mat 25, 41) ca 1430 |
| Przykład w transkrypcji | Tercio iudex eternus culpas ponderatas sententiabit vlg. ortelował będz<ie>, cum diceret: Discedite a me maledicti in ignem eternum (Mat 25, 41) ca 1430 |
| Lokalizacja | GlKazB II 12. |