| alećby |
| Wielikie by to miłosierdzie... było, iże gdyżbyć nasz Kryst miły... człowiekowi... posłałciby mu on na pomoc jednego anjoła świętego; alećby to jeszcze więtsze miłosierdzie... było, abyć mu on wszytki święte anjoły na pomoc posłał; alećby to jeszcze nadwiętsze miłosierdzie... było, iże gdyżbyć on sam... k niemu nawiedził |
| Teżci nas tuta dale naucza, abychom nasz żywot czysto i teże w świętości ch[w]owali. Alećby niektory człowiek miedzy nami tako rzekł: iże jać, dzie, nie mogę być święt |
| Alećby niektory człowiek miedzy nami tako rzekł, iże jać, dzie, nie mogę być święt. A toć zaprawdę jest słowo szalone! |
| Alećby to... nadwiętsze miłosierdzie boże było, iże gdyżbyć on sam se wszyćką niebieską rzyszą k niemu nawiedził |
| Alećby niektory człowiek... tako rzekł, iże jać, dzie, nie mogę być święt |
| Alećby niektory człowiek miedzy nami mogł tako rzec |
| Alećby to jeszcze nadwiętsze miłosierdzie boże było, iże gdyżbyć on sam se wszyćką niebieską rzyszą k niemu nawiedził |
| Alećby to jeszcze nadwiętsze miłosierdzie boże było, iże gdyżbyć on sam se wszyćką niebieską rzyszą k niemu nawiedził |