| (dojść) dojć |
| Czego jemu było dojć, nie pa<miętał> |
| Mowi pirzwej siedzącym: Wstań!, jiż się k dobrem<u> obleniają cztwiorodla: iż na będące dobro nie glądają, iż w wrzemiennem dobrze lubują, iż czego jim dojć, nie pamiętają, iż o sobie nijedne piecze nie imają |
| Siedziesze, bo w dob<rze wrzemiennem lubował> podle drogi, bo czego jemu było dojć, nie pam<iętał> |
| I mowi pirzwej siedzącym: Wstań!, jiż się k dobrem<u> obleniają cztwiorodla: iż na będące dobro nie glądają, iż w wrzemiennem dobrze lubują, iż czego jim dojć, nie pamiętają, iż o sobie nijedne piecze nie imają |
| Czego jim dojć, nie pamiętają |