artykuł hasłowy: (S) pocieszony
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'taki który usuwa smutek, przywraca radość, qui tristitiam tollit, laetitiam affert': |
| Gramatyka | przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Quid ergo meruit (sc. mulier Chananaea) a Xpo audire, id est verbum poczyessone: O mulier, magna est fides tua (Mat 15, 28)! ca 1500 |
| Przykład w transkrypcji | Quid ergo meruit (sc. mulier Chananaea) a Xpo audire, id est verbum pocieszone: O mulier, magna est fides tua (Mat 15, 28)! ca 1500 |
| Lokalizacja | GlKazB I 31. |