artykuł hasłowy: posłać

Jednostki:
(1) 'polecić komuś udać się dokąd, zwykle z jakąś sprawą, do wykonania czegoś, a. przekazać coś komuś za czyimś pośrednictwem, wyprawić, skierować, wysłać, przesłać, mandare alicui, ut aliquo alicuius rei causa proficiscatur, aliquid alicui per aliquem tradere, mittere':
(2) ~~ (w wyrażeniach oznaczających pośrednika) przez kogoś
(3) ~ kimś:
(4) ~~ (w wyrażeniach oznaczających obiekt docelowy) do czegoś:
(5) ~ k(u) czemuś:
(6) na coś:
(7) ~ w coś:
(8) ~~ (w wyrażeniach oznaczających adresata) do kogoś:
(9) ~ komuś:
(10) ~ k(u) komuś:
(11) ~ pośrzod kogoś:
(12) ~ w kogoś:
(13) ~~ (w wyrażeniach oznaczających obiekt napaści) przeciw komuś:
(14) ~ na kogoś, coś:
(15) ~~ (w wyrażeniach oznaczających obiekt ścigany) po kimś:
(16) ~ za kimś:
(17) ~~ (w wyrażeniach oznaczających cel) ku czemuś:
(18) ~ na coś:
(19) ~ po kogoś, coś:
(20) ~ z inf.:
(21) ~ ze zdaniem celowym:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1)
Definicja	'polecić komuś udać się dokąd, zwykle z jakąś sprawą, do wykonania czegoś, a. przekazać coś komuś za czyimś pośrednictwem, wyprawić, skierować, wysłać, przesłać, mandare alicui, ut aliquo alicuius rei causa proficiscatur, aliquid alicui per aliquem tradere, mittere':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.2.3.4. WYWIERANIE WPŁYWU 2.4.1.8. PRZEMIESZCZANIE (SIĘ)
Przykład w transliteracji	Isz Dobeslaf poslal d<r>zewe, niszli s[t]kodø vczinil Staszek 1393
Przykład w transkrypcji	Iż Dobiesław posłał d<r>zewie, niżli sz[t]kodę uczynił Staszek 1393
Lokalizacja	Pozn nr 145, sim. 1426 Kościan nr 1164.