artykuł hasłowy: powiadać, powiedać

Jednostki:
(1) a. 'posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć, mówić coś, wypowiadać, verbis cogitata referre, narrare, aliquid loqui': a. bez dopełnienia bliższego:
(2) ~ 'posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć, mówić coś, wypowiadać, verbis cogitata referre, narrare, aliquid loqui': a. bez dopełnienia bliższego: komuś, czemuś:
(3) ~ 'posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć, mówić coś, wypowiadać, verbis cogitata referre, narrare, aliquid loqui': a. bez dopełnienia bliższego: o kimś, czymś:
(4) ~ powiedać się 'okazywać, dawać do zrozumienia, significare':
(5) ~ 'rozmawiać między sobą, inter se colloqui':
(6) b. 'posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć, mówić coś, wypowiadać, verbis cogitata referre, narrare, aliquid loqui': b. dopełnieniem zdanie zależne:
(7) c. 'posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć, mówić coś, wypowiadać, verbis cogitata referre, narrare, aliquid loqui': c. dopełnieniem bliższym rzeczownik a. zaimek w bierniku 'wypowiadać, wygłaszać, obwieszczać, opisywać, opowiadać, wyjawiać, praedicare, nuntiare, describere, narrare, aperire':
(8) ~ 'mówić jako o rzeczy pewnej, dicere, pro certo habere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(4) ~
Definicja	powiedać się 'okazywać, dawać do zrozumienia, significare':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.3. KONTAKTY SPOŁECZNE. ZDARZENIA. OBYCZAJE 2.4.4.2. WYPOWIEDŹ
Przykład w transliteracji	Et appropinquauerunt castello quo ibant, et ipse se finxit, powedal sø, longius ire (Luc 24, 28) ca 1425
Przykład w transkrypcji	Et appropinquauerunt castello quo ibant, et ipse se finxit, powiedał się, longius ire (Luc 24, 28) ca 1425
Lokalizacja	EwKReg 42.