artykuł hasłowy: (S) czciciel
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | (w kulcie religijnym, in cultu religioso) 'ten kto oddaje cześć, czci, venerator, cultor': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Przyezegnay... thø swøthø swathoscz..., *nyapyrzwey kthorø *tyobye offyeruyemy sza czerkyew..., kthorø... szachowacz raczy po wszye zyemi yednako szlugø (leg. z sługą) thwym papyezyem *nyaschim... y se wsythkimy... apostolskø wyarø czczyczelmy chwaløczimy (cum... apostolice fidei cultoribus, Msza VII: chwalączymy slugamy, IX. XIV: slugamy, III. VI. X. XVI: slugaam, IV: czczøczym<i>, XV: sluzaczym<i>, V: walacz<y>my, leg. falącymi) ca 1431 |
| Przykład w transkrypcji | Przeżegnaj... tę świętą świątość..., napirzwej, ktorą tobie ofierujemy za Cerkiew..., ktorą... zachować raczy po wszej ziemi jednako z sługą twym papieżem naszym... i se wszytkimi... apostolskiej wiary czcicielmi chwalącymi (cum... apostolice fidei cultoribus, Msza VII: chwalącymi sługami, IX. XIV: sługami, III. VI. X. XVI: sługam<i>, IV: czczącym<i>, XV: służącym<i>, V: faląc<y>mi) ca 1431 |
| Lokalizacja | Msza XII s. 212. |