artykuł hasłowy: rozpuszczenie
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (7) 7. |
| Definicja | 'zwolnienie od zobowiązań, actus aliquem officiis solvendi': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Nye dopusczyly ten dlusznyk woytowy szwego gymyenyą rospusczenye (quod exquo creditor hereditatem et bona arestata coram iudice non dissolvit)..., tedy zapowyedanye ma mocz myecz |
| Przykład w transkrypcji | Nie dopuści-li ten dłużnik wojtowi swego jimienia rozpuszczenie (quod exquo creditor hereditatem et bona arestata coram iudice non dissolvit)..., tedy zapowiedanie ma moc mieć |
| Lokalizacja | OrtOssol 78, 4, sim. OrtMac 107. |