artykuł hasłowy: rzucający
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'niespokojny, nierówny, inquietus, impar': |
| Gramatyka | przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Stapanye (sc. Jesusa) bylo lyvbyezne a chwalebne, smyerne a nye rzuczayącze takye stąpanye yego bylo (planus et laudabilis fuit eius gressus, morigeratus plurimum ipsius incessus) |
| Przykład w transkrypcji | Stąpanie jego (sc. Jesusa) było lubiezne a chwalebne, śmierne a nie rzucające takie stąpanie jego było (planus et laudabilis fuit eius gressus, morigeratus plurimum ipsius incessus) |
| Lokalizacja | Rozm 154. |