artykuł hasłowy: społucielesny czy też społucieleśni
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'stanowiący jedno ciało, jedność, qui unum corpus, unitatem constituunt': |
| Gramatyka | przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Spoluczelesnie (mamotrekt czeski: spolutielesne) concorporales (gentes esse coheredes et concorporales et comparticipes promissionis eius in Christo Eph 3, 6) 1471 |
| Przykład w transkrypcji | Społucieleśnie (mamotrekt czeski: spolutielesne) concorporales (gentes esse coheredes et concorporales et comparticipes promissionis eius in Christo Eph 3, 6) 1471 |
| Lokalizacja | MPKJ V 129. |