artykuł hasłowy: starczyć, staczczyć, staczyć, statczyć
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) 1. |
| Definicja | 'być wystarczającym pod względem ilości, liczby, wymiarów itp., wystarczać, sufficere': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Gyne (sc. mięso) nosil, abi s sobø na drogø wzøl, czso bi gyma moglo statczicz (quae sufficerent eis) na drogø |
| Przykład w transkrypcji | Jine (sc. mięso) nosił, aby z sobą na drogę wziął, cso by jima mogło statczyć (quae sufficerent eis) na drogę |
| Lokalizacja | BZ Tob 6, 6. |