artykuł hasłowy: udręczenie, udrączenie
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (2) ~ |
| Definicja | 'umartwienie się, se ipsum castigare, aspere habere (sensu subst.)': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | <Człowiek syna bożego zło>tem, to ie skuthkem milosirdim, cadidlem, to ie naboznim modlenim, mirrø, to ie chala udrøcenim bøde darouach |
| Przykład w transkrypcji | <Człowiek swoim zło>tem, to je skutkiem miłosird<n>ym, kadzidłem, to je nabożnym modlenim, mirrą, to je ciała udręczenim będzie darować |
| Lokalizacja | Kśw dr 3. |