artykuł hasłowy: umieć, humieć

Jednostki:
(1) 1. 'posiadać wiedzę o czymś, znajomość czegoś, znać się na czymś, być biegłym (teoretycznie i praktycznie) w czymś, aliquid scire, aliqua re doctum esse, alicuius rei peritum esse':
(2) ~ coś:
(3) ~ z inf.:
(4) ~ 'przygotowany do czegoś, wyćwiczony w czymś, ad aliquid praeparatus, in aliqua re exercitatus':
(5) ~ 'znać język łaciński, Latine scire':
(6) 2. 'móc coś wykonać, zrobić, być zdolnym coś uczynić, aliquid facere posse':
(7) 3. dubium 'wątpić, dubitare':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(7) 3.
Definicja	dubium 'wątpić, dubitare':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.2.1.6. MYŚLENIE 2.2.2.1.9. PEWNOŚĆ. NIEPEWNOŚĆ. ROZTERKA
Przykład w transliteracji	Cui deus pater ait: Quid miraris, Gabriel? Nonne missus fuisti prius a me ad Zachariam... et omnia dicta tua et promissa habebunt effectum?... Cur ergo ambiis, humyeyesch? XV med.
Przykład w transkrypcji	Cui deus pater ait: Quid miraris, Gabriel? Nonne missus fuisti prius a me ad Zachariam... et omnia dicta tua et promissa habebunt effectum?... Cur ergo ambiis, humiejesz? XV med.
Lokalizacja	R XXIV 49.
Uwagi	~ Może należy rektyfikować na zhumieć się.