artykuł hasłowy:  (urągać) uręgać (się)
Szczegóły:
Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
---|---|
Rodzaj | autosemantyczna |
Numer | (3) ~~ |
Definicja | 'znieważać kogoś, ubliżać czyjejś czci, naigrawać się, ignominia, contumelia aliquem afficere, dignitatem alicuius violare, aliquem deridere': absolute i bez polskiego kontekstu: komuś, czemuś: |
Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
Semantyka | |
Przykład w transliteracji | Bødøli przebiwacz przichodnye w zemy waszey a bidlicz myedzy wami, nye vrøgaycze gemv (non exprobretis ei) |
Przykład w transkrypcji | Będąli przebywać przychodnie w ziemi waszej a bydlić miedzy wami, nie urągajcie jemu (non exprobretis ei) |
Lokalizacja | BZ Lev 19, 33. |