artykuł hasłowy: wargielt
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'opłata pieniężna jako rekompensata za popełniony czyn przestępny lub jako odszkodowanie za wyrządzoną szkodę, pecunia, quae ab eo, qui malum facinus commisit vel damnum intulit, solvebatur': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Raczy-ly kto kogo, czo gy ozalowano o glowa albo o czyaszkye rany, a nye postawy-ly go ku prawu, tedy ten porancznyk mą zayn zaplaczycz wargelth (OrtMac 93: *wgarleth), tho szą o glową osszmynąsczye funthow (fideiussor... emendam dare debet, videlicet XVIII talenta), ... ale o rany... *porankznyk ma zaplaczycz polowyczą *wargeltho (mediam emendam, OrtMac 93: *wgargyeltv), to gest dzyewyącz funthow |
| Przykład w transkrypcji | Ręczyli kto kogo, co ji ożałowano o głowę albo o ciężkie rany, a nie postawi-li go ku prawu, tedy ten poręcznik ma zań zapłacić wargielt (OrtMac 93: wargielt), to są o głowę ośmnaście funtow (fideiussor... emendam dare debet, videlicet XVIII talenta), ... ale o rany... poręcznik ma zapłacić połowicę wargieltu (mediam emendam, OrtMac 93: w[g]argieltu), to jest dziewięć funtow |
| Lokalizacja | OrtOssol 70, 2. |