artykuł hasłowy: wieńczanie
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'ślub, zawarcie małżeństwa, nuptiae': [cerkiewny obrzęd sakramentu małżeństwa (z nakładaniem wieńców, tj. koron na głowy młodych, por. M. Karluk, Słownik staropolskiej terminologii chrześcijańskiej, Kraków 2001, s. 282] |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Condixit al. smowyl Iwan... pro filio suo Steczkone Vdam, filiam Hrin..., ita quod copula al. wyenczany octo diebus post festum Sancte Trinitatis... debet celebrari 1440 |
| Przykład w transkrypcji | Condixit al. zmowił Iwan... pro filio suo Steczkone Udam, filiam Hryń..., ita quod copula al. wieńczani<e> octo diebus post festum Sancte Trinitatis... debet celebrari 1440 |
| Lokalizacja | AGZ XI 171. |
| Uwagi | ~ Rutenizm. |