artykuł hasłowy:  wrzucić, wdrzucić, wrucić, wr(z)ucić się
Szczegóły:
Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
---|---|
Rodzaj | autosemantyczna |
Numer | (16) ~~ |
Definicja | przenośnie 'nagle opanować kogoś, ogarnąć, irruere, afficere': |
Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
Semantyka | |
Przykład w transliteracji | Znam, ze bog podda wam zemyø, bo strach wasz vrzvczil syø gest na nasz (irruit in nos terror vester) a omdleli sø wszitczi bidliczele |
Przykład w transkrypcji | Znam, że Bog podda wam ziemię, bo strach wasz wrzucił się jest na nas (irruit in nos terror vester) a omdleli są wszytcy bydliciele |
Lokalizacja | BZ Jos 2, 9. |