artykuł hasłowy: (wstąpić) wstępić

Jednostki:
(1) 1.a. 1. (podmiotem przeważnie istota żywa) 'idąc, wejść na jakieś miejsce, zwłaszcza na miejsce położone wyżej, w obręb jakiegoś pomieszczenia, przyjść, wejść, wyruszyć w drogę, ascendere, inscendere, inire': a. bez wskazania obiektu docelowego (w tekście polskim) lub z określeniami wyrażonymi bez użycia form deklinacyjnych:
(2) ~ obiekt docelowy wskazany przysłówkiem:
(3) ~ 'wyróść, excrescere':
(4) ~ 'wznieść się w górę, sursum levari':
(5) b.aa. b. ze wskazaniem obiektu docelowego z użyciem form deklinacyjnych: aa. gen. do kogoś, czegoś:
(6) ~bb. dat. ku komuś, czemuś:
(7) ~cc. acc. na coś:
(8) ~
(9) ~ nad kogoś:
(10) ~ w(z) kogoś, coś:
(11) ~ o poczęciu Jezusa przez Marię:
(12) 2. 'nastąpić po kimś, objąć po kimś urząd, majątek, uprawnienia itp., succedere, locum alicuius excipere':
(13) ~
(14) ~ (o majątku, de bonis) 'posiąść tytułem spadku, odziedziczyć, hereditate accipere':
(15) ~ 'przejąć prawa wierzyciela, debitum possidendum accipere':
(16) 3. (dopełnieniem nazwy czynności lub stanu) 'zacząć czynność lub zmienić swój stan społeczny a. psychiczny, ulec cudzemu działaniu, subire, inire': w boj wstępić 'przystąpić do walki, proelium inire':
(17) ~ 'udać się w podróż, iter arripere':
(18) ~ 'postępować zgodnie z czyjąś nauką, alicuius doctrinam sequi':
(19) ~ 'zostać zakonnikiem, monachum fieri':
(20) ~ 'zawrzeć związek małżeński, nubere':
(21) ~ 'rozpocząć proces sądowy, litem inire':
(22) ~ 'zacząć rozpaczać, wpaść w rozpacz, desperare, ad desperationem pervenire':
(23) 4. 'zejść w dół, descendere, deorsum scandere':
(24) 5. 'odbyć z kobietą stosunek płciowy, coire cum femina':
(25) 6. (podmiotem zjawisko psychiczne, pojęcie abstrakcyjne lub stan) 'dotrzeć gdzieś, napaść, przeniknąć, invadere, intrare, occupare, obsidere':
(26) ~ 'wniknąć w kogoś, opanować kogoś, owładnąć kimś, intrare, occupare':
(27) ~
(28) ~ 'przyjść na myśl, in mentem venire':
(29) 7. corruptum pro występić:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(5) b.aa.
Definicja	b. ze wskazaniem obiektu docelowego z użyciem form deklinacyjnych: aa. gen. do kogoś, czegoś:
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka
Przykład w transliteracji	Obrocyl (sc. Azael) swø woyskø, abi wstøpyl do Ierusalema (ut ascenderet in Ierusalem)
Przykład w transkrypcji	Obrocił (sc. Azael) swą wojskę, aby wstąpił do Jerusalema (ut ascenderet in Ierusalem)
Lokalizacja	BZ IV Reg 12, 17.