artykuł hasłowy: dotyczny (?)
| Jednostki: |
|---|
| (1) 'dotknięty, tactus, commotus': |
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'dotknięty, tactus, commotus': |
| Gramatyka | przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Zzalilo szø gego gemu (sc. bogu), isze czlowyeka vczynyl na szemy. A dotyczney boleszczy wnøtrzney w szerczu (corruptum, cf. w Biblii ołomunieckiej: a dotczen gsa bolesti wnitrz w srdczy) a wistrzegayøcz ge, isze bødø w wyeczu, a rzkøcz: Wzglødny, czlowyecze, na szwyat a na czlowyeka (et tactus dolore cordis intrinsecus, delebo, inquit, hominem) |
| Przykład w transkrypcji | Zżaliło się jego jemu (sc. Bogu), iże człowieka uczynił na ziemi, a dotycznej boleści wnętrznej w sercu (corruptum, cf. w Biblii ołomunieckiej: a dotczen gsa bolesti wnitrz w srdczy) a wystrzegając je, iże będą w wiecu, a rzkąc: Względni człowiecze na świat [a na], jegożeśm stworzył, <od> człowieka (et tactus dolore cordis intrinsecus, delebo, inquit, hominem) |
| Lokalizacja | BZ Gen 6, 6. |