artykuł hasłowy: 2. wypaść
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'wegnawszy bydło (owce, konie, świnie) na cudze pole, pozwolić mu zjeść z niego plony (użytki), depascere, agrum (pratum, silvam) alienum pecudibus (equis, suibus) suis pascendo absumere': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Y<a>kom swymi (leg. z swymi) kmeczmy ne by<e>szal na Dobcowa dzerszawa anym kmeczem kaszal... lak wypascz 1426 |
| Przykład w transkrypcji | J<a>kom z swymi kmiećmi nie bi<e>żał na Dobkowę dzierżawę, anim kmieciem kazał... łąk wypaść 1426 |
| Lokalizacja | Kal nr 932. |