artykuł hasłowy:  wzdać, wezdać, wzdać się
Szczegóły:
Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
---|---|
Rodzaj | autosemantyczna |
Numer | (12) II.1. |
Definicja | II. 'uczynić, sprawić, facere': 1. w użyciu niesamodzielnym, dopełnieniem rzeczownik: |
Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
Semantyka | |
Przykład w transliteracji | Gdisz syø bogu pomodlyl a dzøki gemv wsdal (cum... gratias egissent), posadzil syø |
Przykład w transkrypcji | Gdyż się Bogu *pomodlił a dzięki jemu *wzdał (cum... gratias egissent), *posadził się |
Lokalizacja | BZ Tob 11, 12. |