artykuł hasłowy: zrzucić, zdrucić, zdrzucić, zrucić, zrzucić się, zrucić się (cf. Zb-)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (14) 5. |
| Definicja | zrzucić się 'zbiec się, stłoczyć się, concurrere, convenire': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Cvm turbe irruerent, gdysz szø tluszcze szrzwczily (R XXV 139: nawelny, pro nawalnye a. nawalem, byezeli, ib. 142: z qwapyenym czysnąly szye, EwZam 306: czysznaly szyą, R XXIV 367, R XXV 271: poczysnaly sza, MamKal 272: napornye przistampily, GlJag 92: thlumily sø, GlKazB III 36: przipadli, GlWroc 60r: por[z]usyly <się>, RRp XXV 242: naszly), ad Ihm, gl. irruerent vlg. srzwczyly <się> in Ihm, ut audirent verbum dei (Luc 5, 1) ca 1420 |
| Przykład w transkrypcji | Cvm turbe irruerent, gdyż się tłuszcze zrzuciły (R XXV 139: nawalnie a. nawałem, bieżeli, ib. 142: z kwapienim cisnęli sie, EwZam 306: cisnęli się, R XXIV 367, R XXV 271: pocisnęli się, MamKal 272: napornie przystąpili, GlJag 92: tłumili się, GlKazB III 36: przypadli, GlWroc 60r: por[z]uszyli <się>, RRp XXV 242: naszli), ad Ihm, gl. irruerent vlg. zrzucili <się> in Ihm, ut audirent verbum Dei (Luc 5, 1) ca 1420 |
| Lokalizacja | R XXIV 84. |