artykuł hasłowy: żegnanie
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'rzucanie zaklęć mających zniweczyć działanie złych mocy, wzywanie nadprzyrodzonych mocy na pomoc, excantatio, incantamentum': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Vøcz trzeczecz przyrodzene vøsz tho ma, ysze gdiszcy gy szegnagø, vøczcy on gedno vcho ogonem szaslony, a drudzecz on ku szemy skloniy, tegodla abycz on ne slys[l]al szegnana |
| Przykład w transkrypcji | Więc trzecieć przyrodzenie wąż to ma, iże gdyżci ji żegnają, więcci on jedno ucho ogonem zasłoni, a drugieć on ku ziemi skłoni, tegodla abyć on ne słysz[l]ał żegnania |
| Lokalizacja | Gn 173b. |