artykuł hasłowy: 1. zmarczyć się (cf. Zb-)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | inna |
| Numer | (1) |
| Forma, adnotacja, etc. | zapewne corruptum pro zsmęcić się 'zmartwić się, zasmucić się, maerere, lugere': |
| Przykład w transliteracji | Ihus autem ut vidit eam plorantem et Iudeos cum ea plorantes, infremuit spiritu szmarczyl sza al. [r]zvmal (wydawca błędnie czyta zzvmal), et turbavit seipsum (Jo 11, 33, MamLub 277: zar<z>wal, charnyal, R XXXIII 187: roszalowal sze, Rozm 438: porusyl szye dvchem kv placzv) XV med. |
| Przykład w transkrypcji | Ihus autem ut vidit eam plorantem et Iudeos cum ea plorantes, infremuit spiritu zmarczył się al. [r]zumiał, et turbavit seipsum (Jo 11, 33, MamLub 277: zar<z>wał, charniał, R XXXIII 187: rozżałował sie, Rozm 438: poruszył sie duchem ku płaczu) XV med. |
| Lokalizacja | R XXIV 372. |