artykuł hasłowy: (S) mierzieniec
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'człowiek odrażający, wywołujący wstręt, pogardę, też szalony, homo foedus, aversabilis, fastidiosus, furens': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Qui autem dixerit fratri suo racha, myerzencze (R XXIV 74: nekthore slowo mirzone, nasmewaią są s nego, R XXIV 84: szalencze, GlKazB IV 63: przesmosg<o>wcze zapamathaly w roszvme, GlWroc 61r: trocz, R XXV 173: racha vlg. naszmyewstwo, Rozm 266–7: racha, toczvsz aby szye yemv naszmyeval abo sroglyvye rzekl), reus erit concilio (Mat 5, 22) XV med. |
| Przykład w transkrypcji | Qui autem dixerit fratri suo racha, mierzieńce (R XXIV 74: niektore słowo mirzione, naśmiewają się s niego, R XXIV 84: szaleńce, GlKazB IV 63: przezmozg<o>wce zapamiętali w rozumie, GlWroc 61r: troc, R XXV 173: racha vlg. naśmiewstwo, Rozm 266–7: racha, toczusz aby sie jemu naśmiewał abo srogliwie rzekł), reus erit concilio (Mat 5, 22) XV med. |
| Lokalizacja | RRp XXIV 375. |