artykuł hasłowy: dziw, dziwo

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'rzadkie, osobliwe zdarzenie, niezwykły czyn, novum inauditumque factum, insolitum factum': a. charakteru nadnaturalnego 'cud, miraculum, prodigium':
(2) ~
(3) ~
(4) ~
(5) ~
(6) b. charakteru naturalnego:
(7) ~ 'wielkie czyny, niezwykłe dzieła, magnalia, gesta mirabilia, quae stuporem movent':
(8) ~ 'cóż dziwnego, quid mirum':
(9) ~ 'wyprawiać szaleństwa, dokazywać, insolescere, insolenter ludere':
(10) 2. 'osobliwe stworzenie, potwór, dziwoląg, monstrum, portentum':
(11) ~
(12) ~ 'uczynić przedmiotem pośmiewiska, ludibria dare':
(13) 3. 'uczucie podziwu, admiratio, stupor':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	niepełna A
Numer	(3) ~
Jednostka nieciągła	dziwy i cuda:
Funkcja
Semantyka
Przykład w transliteracji	Mateus, Marcus, Lucas, Ioannes, *chtyrze popysaly skutky Jesucristuszove, a tesch popyszvyącz, nyektorą czvda y dzyvy opusczyly (quasdam obmittentes virtutes et miracula)
Przykład w transkrypcji	Matthaeus, Marcus, Lucas, [Ioannes], [cztyrze] <trze> popisali skutki Jesukrystusowe a też popisując niektore cuda i dziwy opuścili (quasdam obmittentes virtutes et miracula)
Lokalizacja	Rozm 172.