artykuł hasłowy: korona, koruna, krona

Jednostki:
(1) 1. 'uroczysty ubiór głowy, oznaczający wysoką władzę, dostojeństwo albo uznanie i chwałę (korona królewska, mitra biskupia, wieniec), capitis ornatus sollemnis, auctoritatem dignitatemque significans (diadema regium, episcoporum apex, corona)':
(2) ~
(3) ~ przenośnie:
(4) ~ 'ktoś, co się wyróżnia zaletami, szczególnie godny, ozdoba swojego otoczenia, homo virtutibus insignis, praecipua auctoritate praeditus':
(5) 2. 'ozdobne zwieńczenie, obręcz, listwa ozdobna (np. z koronki metalowej), corona, qua res cinguntur, praesertim e metalli lamina facta':
(6) ~ 'łuk triumfalny, arcus triumphalis':
(7) ~ 'cały rok, okrągły rok, anni circulus'
(8) 3. 'królestwo, regnum':
(9) ~

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.
Definicja	'uroczysty ubiór głowy, oznaczający wysoką władzę, dostojeństwo albo uznanie i chwałę (korona królewska, mitra biskupia, wieniec), capitis ornatus sollemnis, auctoritatem dignitatemque significans (diadema regium, episcoporum apex, corona)':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.1.8.1. UBRANIA. NAKRYCIA GŁOWY. OBUWIE. OZDOBY etc. 2.2.3.4. WYWIERANIE WPŁYWU 2.3.5.2. ORGANIZACJA KOŚCIOŁÓW 2.4.4.5.2. Wyrazy w znaczeniach przenośnych; porównania, użycia poetyckie 2.4.4.6. JĘZYK NIEWERBALNY
Przykład w transliteracji	Prestocz on skorø svego czala gest byl sdrzuczyl, isbicz on coronø krolefstva nebeskego szasluszyl
Przykład w transkrypcji	Przeztoć on skorę z swego ciała jest był zdrzucił, iżbyć on koronę krolewstwa niebieskiego zasłużył
Lokalizacja	Gn 173a.