artykuł hasłowy:  łajanie
Szczegóły:
Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
---|---|
Rodzaj | autosemantyczna |
Numer | (2) ~ |
Definicja | 'w prawie zwyczajowym publiczne, zgodne z umową naruszenie przez wierzyciela czci dłużnika niewywiązującego się ze swoich zabowiązań, najczęściej przez ubliżanie mu słowami, conviciae, quibus secundum consuetudinem creditor debitorem sibi non satisfacientem ex convento publice carpebat': |
Gramatyka | rzeczownik |
Semantyka | |
Przykład w transliteracji | Aczlyby tesz ten, czso przegygra (sc. w kości), poddal syą pod layanye abo sromoczenye a na to rakoymye postawyl, a ten to, czso zyskal, chczalby gy abo gego rąkoymyą sromoczycz (si quis... pro pecunia sic evicta acriter monuerit suum debitorem cum verbis turpibus vel eius fideiussorem), tedy za sromotą... wyną pokvpy |
Przykład w transkrypcji | Aczliby też ten, cso przejigra (sc. w kości), poddał się pod łajanie abo sromocenie a na to rękojmie postawił, a ten to, cso zyskał, chciałby ji abo jego rękojmią sromocić (si quis... pro pecunia sic evicta acriter monuerit suum debitorem cum verbis turpibus vel eius fideiussorem), tedy za sromotę... winę pokupi |
Lokalizacja | Dział 37. |