artykuł hasłowy:  mira, mirra
Szczegóły:
Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
---|---|
Rodzaj | autosemantyczna |
Numer | (1) |
Definicja | 'wonna żywica z drzew iglastych używana jako kadzidło i lekarstwo, też maść, olejek do namaszczania, pachnidło, arborum coniferarum resina bene olens, etiam tus, medicamentum quoddam, unguentum odoriferum': |
Gramatyka | rzeczownik |
Semantyka | |
Przykład w transliteracji | Mirrø, to ie chala udrøcenim |
Przykład w transkrypcji | Mirrą, to je ciała udręczenim |
Lokalizacja | Kśw dr 3. |