artykuł hasłowy: narzeczenie

Jednostki:
(1) a. 'przygana, zarzut, potępienie, oskarżenie o coś, zakwestionowanie czegoś, crimen, accusatio, exprobratio': a. ogólnie:
(2) ~b. 'zarzut uczyniony sędziemu o niesłuszny, niesprawiedliwy wyrok, zakwestionowanie słuszności wyroku sądowego, actus iudicis sententiam in dubium vocandi, iustam esse negandi':
(3) ~c. 'zarzut uczyniony czyjemuś szlachectwu, czci, zakwestionowanie czyjegoś szlachectwa, czci, actus aliquem nobilem esse negandi vel de infamia accusandi':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(2) ~b.
Definicja	'zarzut uczyniony sędziemu o niesłuszny, niesprawiedliwy wyrok, zakwestionowanie słuszności wyroku sądowego, actus iudicis sententiam in dubium vocandi, iustam esse negandi':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO
Przykład w transliteracji	Kedi ktho nagany abo othzowye skazanya pana krakowskego, czso rzeczono gest pospolicze narzeczenye (AKPr II 428, AKPr IV 204: *narzeczone) alybo naganyenye, lvpyeze gronostayowe... dacz... ma
Przykład w transkrypcji	Kiedy kto nagani abo otzowie skazania pana krakowskiego, czso rzeczono jest pospolicie narzeczenie (AKPr II 428, AKPr IV 204: narzeczenie) alibo naganienie, łupieże gronostajowe... dać... ma
Lokalizacja	Sul 50, sim. 1432 AKPr II 305, 1441 ib. 503, 1449 ib. 369, XV p. pr. ib. 31, 1453 AKPr IV 303, 1458 AKPr II 141, 1472 AKPr IV 139, 1478 ib. 249.