artykuł hasłowy: osiągły czy osięgły
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (2) 2. |
| Definicja | dubium: 'surowy, wymagający, severus, acer, austerus': |
| Gramatyka | przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Trzeczy (sc. sługa) przyschedl y rzekl: Krolyv, mna tvoyą, ktorązem vzyal, chovalem yą obvynawschy <w> rąb[b]ek, bom szye czyebye bal, yzesz czlovyek oszyągly albo przykry (quia homo austerus es Luc 19, 21), byerzesz, czegozesz nye polozyl, a znyesz, czegosz nye zyal (leg. siał). A krol yemv rzekl: S tvoych czyą vst ossądzam, slugo zly. Vyedzyalesz, yzem ya czlovyek ossyągly (quod ego homo austerus sum Luc 19, 22) a byorą, czegom nye polozyl |
| Przykład w transkrypcji | Trzeci (sc. sługa) przyszedł i rzekł: «Krolu, mnę twoję, ktorążem wziął, chowałem ją obwinąwszy w rąbek, bom sie ciebie bał, iżeś człowiek osiągły albo przykry (quia homo austerus es Luc 19, 21): bierzesz, czegożeś nie położył a żniesz, czegoś nie siał». A krol jemu rzekł: Z twoich cię ust osądzam, sługo zły. Wiedziałeś, iżem ja człowiek osiągły (quod ego homo austerus sum Luc 19, 22) a biorę, czegom nie położył |
| Lokalizacja | Rozm 408–9. |