artykuł hasłowy: ościen, osn
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'coś ostro zakończonego, np. bodziec do poganiania zwierząt, kolec, cierń, też w sensie przenośnym, aliquid acutum, e.g. stimulus, spina, sentis, etiam sensu translato': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Osczien stimulus (et ne magnitudo revelationum extollat me, datus est mihi stimulus carnis meae, angelus satanae, qui me colaphizet II Cor 12, 7) 1471 |
| Przykład w transkrypcji | Ościen stimulus (et ne magnitudo revelationum extollat me, datus est mihi stimulus carnis meae, angelus satanae, qui me colaphizet II Cor 12, 7) 1471 |
| Lokalizacja | MPKJ V 128. |