artykuł hasłowy: panować

Jednostki:
(1) 1. 1. 'posiadać władzę, władać, rządzić, potestatem habere, dominare, regere': a. absolute:
(2) ~b. komuś, czemuś:
(3) ~c. wpośród kogoś :
(4) ~d. nad kimś, czymś:
(5) ~e. na czymś:
(6) ~f. w kimś, czymś:
(7) ~g. bez polskiego kontekstu:
(8) 2. pl. tantum panujący 'nazwa jednego z chórów anielskich, tzw. państwa, nomen cuiusdam chori angelorum, qui dominationes appellabatur' :

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.
Definicja	1. 'posiadać władzę, władać, rządzić, potestatem habere, dominare, regere': a. absolute:
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.2.3.4. WYWIERANIE WPŁYWU 2.3.5.1. DOKTRYNA. WIARA
Przykład w transliteracji	Iensze panuie (Puł: panya) we czcy (dominatur in virtute) swoiey na weki
Przykład w transkrypcji	Jenże panuje (Puł: pania) we czci (dominatur in virtute) swojej na wieki
Lokalizacja	Fl 65, 6.