chocia, chociaj |
[W Bibliotece zabytków wyraz hasłowy odczytany jako chocia[n]j – chocia[n]j wojt ten.] |
Każdy człowiek może w gajonem sądzie swą żałobę odpuścić..., chocia ta żałoba jest... oświadczona albo przekonana |
Każdy człowiek może w gajonem sądzie swą żałobę odpuścić, co sie poczęła w gajonem sądzie, chocia ta żałoba jest [wzdzięczna] uświadczona albo przekonana (nisi querela fuerit decisa et producta, OrtMac 56: przekonana) |
Każdy człowiek może w gajonem sądzie swą żałobę odpuścić, co się poczęła w gajonem sądzie, chocia ta żałoba jest wzdzięczna oświadczona albo przekonana (nisi querela fuerit decisa et producta) |
Kto jest taki człowiek, iż on z prawem ortel strofuje..., ten może ku przysiężnikom siedzieć w ławicy i ortel wyrzec na swe prawo, acz on prawy<mi ortelmi sobie pirwej dokonał> nieszkodliwie (si ipse hoc iustis sententiis prius optinet sibi indemnabiliter), chocia on ku prawu nie przysiągł |