| 1. słać |
| 2. słać, stłać |
| Tedy... ma najć (sc. przysiężnik) jiny ortel i słać sie z tym ortelem tamo, gdzie sie słać ma, to jest ku wyszemu stolcu (hoc est ad scamnum superiorem) |
| Remittere rozdrażać vel posły zasię słać XV ex. |
| Łajeli kto ortel a dokona sie, słowie iż pośle po wysze prawo a nie ostoji sie jego ortel, tedy ma pokupić każdemu przysiężnikowi XXX szelągow, ... a <nie> dokonali sie, słowie podda pirwej, iż nie trzeba słać do wyszego prawa, tedy pokupi wszystkim przysiężnikom XXX szelągow |
| 'słać się po powierzchni czegoś, superficiem alicuius rei pererrare': |
| Tedy ten ma naj[a]ć jim ortel i słać... ku wyszemu stolcu, a ma to uczynić z wojtowskim wiedzenim, aby sie z swym ortelem ostał albo niechał, acz będzie winien (quod sua sententia praeibit seu iure dimittat, si praecipitaverit) |
| Kiedy potrzebizna po ortel do wyszego prawa słać, czego przysiężnicy sami nie mogą znać albo znajć (quam, sc. sententiam, ignorant nec sciunt, OrtMac 77: nie mogą nać sami) albo nie umieją |
| k(u) komuś: [prośbę słać ku Bogu] |
| Ten to ma najć jiny ortel i słać sie z tym ortelem... ku wyszemu stolcu (ad scamnum superiorem) |