| stwierdzić, stwirdzić, śćwierdzić, śćwirdzić |
| 'stwierdzić, dowieść, udowodnić, confirmare, demonstrare': |
| 'wykazać prawdziwość twierdzenia, udowodnić, stwierdzić, probare, ostendere, docere': |
| 'stwierdzić pewien stan, właściwość, ilość, invenire (alicuius rei statum, proprietatem, numerum sim.), videre, animadvertere, cognoscere': |
| 'stwierdzić pewien stan, właściwość, ilość, invenire (alicuius rei statum, proprietatem, numerum, sim.), videre, animadvertere, cognoscere': |
| 'kłamliwie stwierdzić, fingere, mentiri': |
| 'stwierdzić pewien stan, właściwość, videre, cognoscere': |
| 'urzędowo stwierdzić, dokonać wizji, testimonio publico confirmare': |
| 1. 'dowieść przysięgą, stwierdzić coś pod przysięgą, iure iurando aliquid probare, iure iurando sancire': a. bez dodatkowych określeń lub z określeniami wyrażonymi bez użycia form deklinacyjnych: |
| 'przy pomocy woźnego sądowego stwierdzić poniesione szkody, damna parti illata per ministerialem statuere': |
| przenośnie 'spostrzec, poznać, stwierdzić, animadvertere, cognoscere': |
| 'stwierdzać, zauważać, także stwierdzić, videre, visere, conspicere': |
| 'przyłapać na mówieniu czegoś nagannego, karygodnego, stwierdzić, że ktoś użył karygodnych słów, in malis verbis, poena dignis aliquem prehendere, statuere aliquem verba poena digna dixisse': |
| 'stwierdzić, przekonać się, zauważyć, statuere, sibi persuadere, conspicere, videre': |