Znalezione wyrazy:
swój
jeść swój chleb
nieokreślny 'czyjś, czyjkolwiek, nie swój, cuiusdam, alicuius, alienus, alterius:
'czyjkolwiek bądź, nie swój, cuiuscunque':
'nie swój, obcy, alienus':
'nie swój, obcy, alienus, peregrinus':
'nie swój, obcy, alienus, peregrinus':
zinaczyć się 'zmienić się, zmienić swój wygląd, permutare':
'swój, ipsius, ipsorum, suus':
jeść swój chleb
oddzielony 'ten kto otrzymał swój dział majątkowy, swoją część rodzinnego majątku, usamodzielniony, qui hereditatis partem obtinuit':
'złożyć pod czymś swój podpis, zatwierdzić swym podpisem, nomen suum subscribere, nomine subscripto confirmare':
(o rzece, de flumine) 'przybrać, przybrać wód, podnieść swój poziom, podnieść się, wylać, tumescere, crescere, augeri, super ripas effundi, inundare':
1. 'w jakiś sposób związany, bezpośrednio zależny od osoby (wyjątkowo od rzeczy), o której mowa, swój, proprius, suus': a. bez kontekstu:
'wykonać swoją decyzję, swój wyrok w stosunku do kogoś, voluntatem suam exercere':
3. występując (samo lub z towarzyszącym spójnikiem i, a) w drugim lub dalszym zdaniu równorzędnym, informuje, że następujące verbum lub nomem ma swój odpowiednik w poprzedzajacym tekście, że ich sytuacja treściowa jest podobna, że zachodzi jakiś paralelizm; między zdaniami zachodzi stosunek: a. łączny 'i, a, a też, również, nadto, oprócz tego, et, atque, quoque, super, praeterea': w połączeniach a takie, i takie:
6. występując (samo lub z towarzyszącym spójnikiem i, a, ale ) w drugim lub dalszym zdaniu równorzędnym informuje, że następujące verbum lub nomem ma swój odpowiednik w poprzedzającym tekście, że ich sytuacja treściowa jest podobna, że zachodzi jakiś paralelizm; między zdaniami zachodzi stosunek: a. łączny 'i, a, a też, również, nadto, oprócz tego, et, atque, quoque, super, praeterea':
(dopełnieniem nazwy czynności lub stanu) 'zacząć czynność lub zmienić swój stan społeczny a. psychiczny, ulec cudzemu działaniu, subire, inire': w boj wstępić 'przystąpić do walki, proelium inire':
(dopełnieniem nazwy czynności lub stanu) 'zaczynać czynność lub zmieniać swój stan, actionem incipere vel statum suum mutare': w cześć wstępować 'zdobywać wysoki urząd, dostojeństwo, dignitatem, honorem assequi':
3. występując (samo lub z towarzyszącym spójnikiem i, a, ale i in.) w drugim lub dalszym zdaniu równorzędnym (wyjątkowo nierównorzędnym), informuje, że następujące verbum lub nomen jest dodane, że ma swój odpowiednik w poprzedzającym tekście, że ich sytuacja treściowa jest podobna, że zachodzi jakiś paralelizm; między zdaniami zachodzi stosunek: a. łączny 'i, a, a także, również, nadto, oprócz tego, et, quoque, praeterea':
'polegać na czymś, zawdzięczać czemuś swój byt, istnienie, aliqua re stare, existentiam suam alicui rei debere':
'ten, kto wyszedł, opuścił swój kraj, qui exivit, terram suam deseruit':
(o wodzie, de aquae aequore) 'opaść, obniżyć swój poziom, decrescere':
wypisać się 'złożyć swój podpis na dokumencie, podpisać się, nomen suum subscribere':
b. 'obcy, nie swój, extraneus, alienus':
'powiększać swój wzrost, rozmiary, rozrastać się, crescere, augeri, se extendere':
'utracić swój smak, evanescere, saporem amittere':
wzbić się (o wodzie, de aqua) 'podnieść swój poziom, podnieść się, elevari, augeri':
~~ Przykłady użycia zaimka swój w odniesieniu do podmiotu 3. os. liczby pojedynczej stanowią ponad 4/5 całej dokumentacji tego hasła w materiałach Słownika staropolskiego; pozostała część przypada na wszystkie inne osoby (przy podmiocie w 1. i 2. os. liczby mnogiej znikomo przykładów).

Wyszukiwarka