Wyszukiwarka
| Znalezione wyrazy: |
| wierzyć |
| Możem... wierzyć temu, iże sie jemu tedy pokazał Gabriel archanioł |
| Nigdym temu wierzyć nie chciał, bych kiedy tak miłować miał XV ex. |
| Była (sc. Maria) tako barzo czysta, niżli kto więcej może wierzyć..., kiedykolwiek w kolebce albo w pieluchach leżała, nigdy się nie skalała podług obyczaja dziecięcego, ale sie zawżdy czyście chowała (se munde conservabat) |
| Gdy ten człowiek temu jego (sc. wojta) powiedzeniu nie chce wierzyć..., tedy to zapowiadanie (arrestatio, OrtOssol 40, 3: zapowiedzenie) wojtowskie nie ma mocy |
| Jesus zapowiedał wierzyć łżywem prorokom |
| 'ufać, wierzyć, credere, confidere, spe niti': |
| 'wierzyć komuś, ufać, polegać na kimś, fidere': |
| Ktorego on (sc. Bog) posłał, wy temu nie chcecie wierzyć, kusicie pisma, iże w nich nadziewacie sie (putatis Jo 5, 39) żywot <wieczny> mieć |
| 'przekonanie, że komuś można wierzyć, ufność, persuasum habere alicui credi posse (sensu subst.), fiducia': |
| Quia... non est relictus ambiendi (pro ambigendi) locus, nunc enim et ipsius domini professione et fide nostra caro eius vere est potus, a nie jest ostawiono miestce obchodzenia, jeno hiż mamy pewno wierzyć i ninie i bożym wyznanim, i wiarą naszą XV med. |
| O przeszczodry Zbawicielu, daj mi zawżdy w się wierzyć |
| Nikakie temu wierzyć nie mogę, aby mogł taką niemiłość ukazać przeciw swej śmiernej matce |
| Et non est relictus ambiendi (pro ambigendi) locus a nie jest ostawiono miestce obchodzenia, jeno hiż mamy pewno wierzyć XV med. |
| Pokazał sie był (sc. szatan) we człowieczym wyobrażeniu... Wierzyć też temu mamy, iże był przyjął człowieka formę na sie (credendus est autem diabolus hominis assumpsisse formam), w ktorej by mogł Boga uznać albo sie s nim umowić |
| Kto by usłyszał, nie będzie wierzyć Abrahamowi, aby Sara mogła porodzić syna a by porodziwszy ji by ji mogła otchować (quod Sara lactaret filium, quem peperit ei iam seni) |
| 'ufać, wierzyć, confidere, credere': bez dopełnień w tekście polskim: |
| 16. wskazuje przedmiot różnych uczuć: a. nadziei, wiary, zaufania (po czasownikach dbać, mieć nadzieję, nadpwać, pwać, ufać, uwierzyć, wierzyć): |
| Dziewica błogosławiona podług tego, jako to podobno wierzyć, iże barzo trudną boleść miała |
| corruptum pro wierzyć: |
| 'ufać, wierzyć komuś, zdawać się na kogoś, alicui credere, aliguid ad aliguem deferre': |
| Ociec moj, dał o mnie świadectwo, a wyście nigdy nie słyszeli głosa jego, aniście jego krasy widzieli, a jego słowa ni macie w was ostającego (verbum eius non habetis in vobis manens Jo 5, 38), bo ktorego on posłał, wy temu nie chcecie wierzyć |
| Mamy pewno wierzyć i ninie i bożym wyznanim i wiarą naszą XV med. |
| Wierzyć... mamy, iże był przyjął (sc. szatan) człowieka formę na sie <a pokazał sie był we człowieczym wyobrażeniu>, w ktorej by mogł Boga zwie<ś>ć albo sie s nim umowić (in qua dominum circumducere et colloqui posset ei) |
| Dojąd nie widzicie dziwow a znamion, nie chcecie wierzyć (MPKJ II 319: nie wierzycie) nisi signa et prodigia videritis, non creditis (Jo 4, 48) XV p. pr. |
| O przeszczodry Zbawicielu, daj mi zawżdy w się wierzyć! |
| wierzyć siebie komuś |
| Gdyż ten człowiek... jego zapowiedzi nie chce wierzyć..., tedy zapowiedzenie wojtowskie nie ma mocy |
| Wierzyć też temu mamy, iże był przyjął (sc. szatan) człowieka formę na sie, w ktorej by mogł Boga uznać (pro zwie<ś>ć?) albo sie s nim umowić (in qua dominum circumducere et colloqui posset ei), bo jako minią, iż był w duchownej albo we mn[n]iskiej postawie przyszedł |
| Wierzyć też temu mamy, iże był przyjął (sc. szatan) człowieka formę na sie..., bo jako minią, iż był w duchownej albo we mn[n]iskiej postawie przyszedł |
| corruptum pro wierzyć: |
0123456789101112131415161718192021222324252627282930