wymawiać, wymałwiać |
w stałych połączeniach: brać imię 'wymawiać imię, używać': |
A nie dociągnie Isaak tych słow wymawiać, a Jakob wynidzie, owa przy[je]dzie Ezau (vix Isaac sermonem impleverat et egresso Jacob foras, venit Esau) |
~ W błędnym tłumaczeniu czeskiego rozmluviti se 'wymawiać się, usprawiedliwiać się, se excusare'. |
'nie wymawiać słowami, non exprimere verbis': |
'wadliwie wymawiać, niepewnie, z jąkaniem, male, haesitanter pronuntiare, balbutire': |
'wymawiać, wypowiadać, pronuntiare, eloqui, dicere': |
'wymawiać imię Boże, używać imienia Bożego, nomen Dei invocare': |
'wadliwie wymawiać, seplenić, male pronuntiare, blaesum sonum edere': |
'wymawiać wadliwie, niewyraźnie, jakby pieszczotliwie, male, obscure pronuntiare, quasi molliter, delicate': |
'czynić coś dłuższym, tu o samogłosce: wymawiać jako dłuższą od niektórych innych, longiorem facere, hoc loco de vocali: producere': |