artykuł hasłowy:  ci, ć
Szczegóły:
Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
---|---|
Rodzaj | synsemantyczna |
Numer | (3) ~c. |
Funkcja | z liczebnikiem: |
Gramatyka | partykuła |
Przykład w transliteracji | Napirszue vøsz thø to mødroscz ma, ysze gdis gy chø (leg. chcą) szabicz, tedicz vøcz on svø glovø krige... Fftorecz przyrodzene gesth tho vøszeve, ysze gdis szø on che odmlodzycz, tedycz vøcz on ge gorske korzene... Vøcz trzeczecz przyrodzene vøsz tho ma, ysze ggdiszcy gy szegnagø, vøczcy on gedno vcho ogonem szaslony a drudzecz on ku szemy skloniy |
Przykład w transkrypcji | Napirzwe wąż tę to mądrość ma, iże gdyż ji ch<c>ą zabić, tedyć więc on swą głowę kryje... Wtoreć przyrodzenie jest to wężewe, iże gdyż się on chce odmłodzić, tedyć więc on je gorskie korzenie... Więc trzecieć przyrodzenie wąż to ma, iże gdyżci ji żegnają, więcci on jedno ucho ogonem zasłoni, a drugieć on ku ziemi skłoni |
Lokalizacja | Gn 172b–173b. |