artykuł hasłowy: umarły, humarły, umerły

Jednostki:
(1) 1. 'nieżywy, martwy, mortuus, exanimis, defunctus':
(2) 1.~
(3) 1.~ 'taki, który umarł naturalną śmiercią, qui naturali morte defunctus est':
(4) 1.~~ ['cecha człowieka niepobożnego, zrozpaczonego do do bożego miłosierdzia', por. M. Karpluk, Słownik staropolskiej terminologii chrześcijańskiej, Kraków 2001, s. 255]
(5) 1.~ 'odzyskać utracone życie, reviviscere, a mortuis surgere':
(6) 1.~ umarłe 'ciało zmarłego, zwłoki, corpus mortuum, cadaver':
(7) 1.~~ przenośnie 'niemający już znaczenia, miniony, przeszły, mortuus, nihil valens, irritus':
(8) 2. 'w spadku, tytułem dziedziczenia po śmierci właściciela, iure hereditatis, quam homo mortuus reliquit':
(9) 3. (o cerze, de corporis colore) 'śmiertelnie, trupio blady, pallidus, cadaverosus':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	nieciągła autosemantyczna
Numer	(3) 1.~
Jednostka nieciągła	sam o sobie umarły
Definicja	'taki, który umarł naturalną śmiercią, qui naturali morte defunctus est':
Semantyka	2.1.1. POCZĄTEK ŻYCIA. NARODZINY. KOLEJNE ETAPY ŻYCIA. ŚMIERĆ 2.4.2.4. POGRZEB
Przykład w transliteracji	Pakli kto na polv dotknye marchi zabitego czlowyeka albo samego o sobye vmarlego (cadaver occisi hominis aut per se mortui)..., nyecist bødze
Przykład w transkrypcji	Pakli kto na polu dotknie marchy zabitego człowieka albo samego o sobie umarłego (cadaver occisi hominis aut per se mortui)..., nieczyst będzie
Lokalizacja	BZ Num 19, 16.