artykuł hasłowy: umarły, humarły, umerły

Jednostki:
(1) 1. 'nieżywy, martwy, mortuus, exanimis, defunctus':
(2) 1.~
(3) 1.~ 'taki, który umarł naturalną śmiercią, qui naturali morte defunctus est':
(4) 1.~~ ['cecha człowieka niepobożnego, zrozpaczonego do do bożego miłosierdzia', por. M. Karpluk, Słownik staropolskiej terminologii chrześcijańskiej, Kraków 2001, s. 255]
(5) 1.~ 'odzyskać utracone życie, reviviscere, a mortuis surgere':
(6) 1.~ umarłe 'ciało zmarłego, zwłoki, corpus mortuum, cadaver':
(7) 1.~~ przenośnie 'niemający już znaczenia, miniony, przeszły, mortuus, nihil valens, irritus':
(8) 2. 'w spadku, tytułem dziedziczenia po śmierci właściciela, iure hereditatis, quam homo mortuus reliquit':
(9) 3. (o cerze, de corporis colore) 'śmiertelnie, trupio blady, pallidus, cadaverosus':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(4) 1.~~
Definicja	['cecha człowieka niepobożnego, zrozpaczonego do do bożego miłosierdzia', por. M. Karpluk, Słownik staropolskiej terminologii chrześcijańskiej, Kraków 2001, s. 255]
Gramatyka	przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów
Semantyka	2.2.2.1.16. CIERPIENIE. SMUTEK. ROZCZAROWANIE. ROZPACZ. ŻAL. SKRUCHA 2.3.5.5. EMOCJE RELIGIJNE
Przykład w transliteracji	Vmarly sø, giz v miloscy bozey rospachaiø
Przykład w transkrypcji	Umarli są, jiż w miłości bożej rozpaczają
Lokalizacja	Kśw br 13.