artykuł hasłowy:  1. wić, też pl. tantum wici
Szczegóły:
Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
---|---|
Rodzaj | autosemantyczna |
Numer | (4) 4. |
Definicja | pl. tantum. wici 'znak, zarządzający pogotowie wojenne, może laska, do której był przymocowany jakiś znak władcy, signum belli suscipiendi, fortasse baculus signo quodam ducis praeditus': |
Gramatyka | rzeczownik |
Semantyka | |
Przykład w transliteracji | Dummodo sit publicum edictum regis per preconem, per ferale (pro ferulam?) vlg. dictum vicy, qui currit in terra, quando ingruit aliqua necessitas repentine expedicioni sine mora 1325 |
Przykład w transkrypcji | Dummodo sit publicum edictum regis per preconem, per ferale (pro ferulam?) vlg. dictum wici, qui currit in terra, quando ingruit aliqua necessitas repentine expedicioni sine mora 1325 |
Lokalizacja | MMAe I 171. |