artykuł hasłowy:  wyrzucić, może też wyrucić, wyrzucić się
Szczegóły:
Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
---|---|
Rodzaj | autosemantyczna |
Numer | (6) ~~ |
Definicja | z określeniami nazywającymi obiekt docelowy: do czegoś: |
Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
Semantyka | |
Przykład w transliteracji | Virzuczil ge (eiecit eos) z zemye gich w gnyewye... y virzvczil ge do czvdzey zemye (proiecit in terram alienam) |
Przykład w transkrypcji | Wyrzucił je (eiecit eos) z ziemie jich w gniewie... i wyrzucił je do cudzej ziemie (proiecit in terram alienam) |
Lokalizacja | BZ Deut 29, 28. |