artykuł hasłowy: zaprawdę

Jednostki:
(1) I. partykuła: 1. podkreśla ważność, prawdziwość sąsiedniego wyrazu lub zdania 'istotnie, rzeczywiście, prawdziwie, naprawdę, też na pewno, bez wątpienia, certe, profecto, sine dubio':
(2) ~
(3) ~
(4) ~
(5) ~ na początku wypowiedzi jako wyraz głębokiego przekonania o jej prawdziwości i pewności: (a) zaprawdę mowię, powiedam, powiem (wam, tobie), mowię, powiadam, powiedam (wam) zaprawdę 'twierdzę, że tak istotnie, rzeczywiście jest było(by) lub będzie, re vera, vere':
(6) ~ na końcu wypowiedzi 'niech tak będzie, niech tak się stanie, ita fiat, ita sit':
(7) 2.a. 2. uwydatnia przeciwstawienie, kontrast a. 'przecież, tamen':
(8) ~
(9) b. 'wprawdzie..., ale, quidem... sed':
(10) II.1.a. II. spójnik: 1. jako wskaźnik nawiązania przeciwstawnego: a. '(a) jednak, (ale) jednak, attamen, verumtamen, autem':
(11) ~
(12) ~
(13) ~
(14) b. 'natomiast, autem, enimvero':
(15) ~
(16) ~
(17) ~ jako wskaźnik nawiązania łącznego 'a, i też, także, etiam, etenim':
(18) ~
(19) 3. jako wskaźnik nawiązania wynikowego 'więc, itaque, igitur':
(20) 4. jako wskaźnik nawiązania przyczynowego 'albowiem, etenim, namque':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	synsemantyczna
Numer	(6) ~
Funkcja	na końcu wypowiedzi 'niech tak będzie, niech tak się stanie, ita fiat, ita sit':
Gramatyka	partykuła
Przykład w transliteracji	<Przeszen> (sc. Krysta)... <yest tobye bogu oczczu>... wszelka <czescz y chwala> przesz swythky wyeky wyecznye szaprawda (per omnia saecula saeculorum amen, Msza III: day, IV. VI. XIV: stan szø VII: amen) 1413–4
Przykład w transkrypcji	<Przezeń> (sc. Krysta)... <jest tobie Bogu Oćcu>... wszelka <cześć i chwała> przez szwytki wieki wiecznie zaprawdę (per omnia saecula saeculorum amen, Msza III: daj, IV. VI. XIV: stań się VII: amen) 1413–4
Lokalizacja	Msza I s. 263, sim. VIII.