artykuł hasłowy: zarzucić

Jednostki:
(1) 1. 'szybkim, silnym ruchem nadać czemuś pęd, cisnąć, miotnąć', najczęściej w znaczeniach przerostkowych: 'narzucić, wrzucić, obrzucić, iacere, inicere':
(2) ~
(3) 2. 'odtrącić, odepchnąć, odsunąć, odrzucić, wzgardzić, abicere, removere, aspernari':
(4) 3. 'ustawić przeszkodę, obstaculum exstruere':
(5) ~ przenośnie:
(6) 4. 'oskarżyć, obwinić, zrobić zarzut, accusare, inculpare':
(7) 5. w błędnym rozumieniu czeskiego zařititi 'zasypać, zawalić, zakryć', jako zarzucić 'strącić, zrzucić, deicere, detrudere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(6) 4.
Definicja	'oskarżyć, obwinić, zrobić zarzut, accusare, inculpare':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO 2.4.4.2. WYPOWIEDŹ
Przykład w transliteracji	Iako czso Tomasz[ow]a scorø zarzuczono w<o>lu, to ti zarzuczono bez wini, bes prawa ani go vzitka ymal 1398
Przykład w transkrypcji	Jako czso Tomasz[ow]a skorą zarzucono w<o>łu, to ty zarzucono bez winy, bez prawa ani go użytka imial 1398
Lokalizacja	HubeZb 72.
Uwagi	~ W części przykładów może chodzić o narzucenie lica, czyli dowodu, na oskarżonego.