artykuł hasłowy: naganić

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'przyganić, postawić zarzut, potępić, oskarżyć o coś, zakwestionować coś, reprehendere, culpare, increpare, exprobrare': a. ogólnie:
(2) ~b. 'uczynić zarzut sędziemu o niesłuszny, niesprawiedliwy wyrok, zakwestionować słuszność wyroku sądowego, iudicis sententiam in dubium vocare, iustam esse negare':
(3) ~c. 'zakwestionować prawomocność dokumentu, litterarum publicarum auctoritatem in dubium vocare':
(4) ~d. 'uczynić zarzut czyjemuś szlachectwu, czci, zakwestionować czyjeś szlachectwo, cześć, aliquem nobilem esse publice negare vel infamem esse accusare':
(5) 2. 'bluźnić, złorzeczyć, meledicere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.a.
Definicja	1. 'przyganić, postawić zarzut, potępić, oskarżyć o coś, zakwestionować coś, reprehendere, culpare, increpare, exprobrare': a. ogólnie:
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.3.1. MORALNOŚĆ 2.4.3.6. KONFLIKT
Przykład w transliteracji	Ktocoly czsznø matkø ma..., prze nø mu nikt ne nagany
Przykład w transkrypcji	Ktokoli csną matkę ma..., prze nię mu nikt nie nagani
Lokalizacja	Słota w. 95.