artykuł hasłowy: obyczajny

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'właściwy, należyty, przyjęty, zgodny z panującymi zwyczajami, przepisami, normami, solitus, debitus, decens, receptus, moribus, usibus, praeceptis sim. conveniens': a. prawnymi: 'należyty, właściwy, debitus, legitimus':
(2) ~b. obrzędowymi: 'przyjęty w kulcie, stale praktykowany, solitus, qui in cultu divino fieri solet':
(3) ~ 'jest przyjęte w kulcie, zwykle się dzieje, in cultu divino fieri solet':
(4) ~c. etycznymi: 'godny, nieposzlakowany, nienaganny, honestus, probus, integer':
(5) ~d. towarzyskimi: 'dobrze wychowany, elegancki, urbanus, politus':
(6) 2. 'zwykły, normalny, najczęściej spotykany, assuetus, usitatus':
(7) 3. 'dla wszystkich dostępny, communis' (?):
(8) 4. (o interpretacji tekstów biblijnych, de Scripturae sacrae interpretatione) 'ukazujący skryte, głębsze znaczenie moralne, tropicus, qui sensum translatum explicat':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(2) ~b.
Definicja	obrzędowymi: 'przyjęty w kulcie, stale praktykowany, solitus, qui in cultu divino fieri solet':
Gramatyka	przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów
Semantyka	2.3.5.3. KULT
Przykład w transliteracji	Offyervicze... koszla..., ienze ge (pro syø) offyarvge... na obyatø zapalnø wyecznø z obyatami gego paløczimi obyczaynimi (cum libationibus solitis)
Przykład w transkrypcji	Ofierujcie... kozła..., jenże sie oﬁaruje... na obiatę zapalną wieczną z obiatami jego palącymi obyczajnymi (cum libationibus solitis)
Lokalizacja	BZ Num 29, 6.